بازگشت

مالدیو

معرفی مکان: مالدیو، مجموعه جزایری‌ست در اقیانوس هند؛ پایتخت آن ماله است و در جنوب غربی سواحل هندوستان قرار گرفته. مالدیو بیش از هزار و صد جزیره‌ی مرجانی کوچک دارد که که تنها دویست و دوتای آن‌ها مسکونی‌اند و روی هم رفته، حدود سیصد کیلومتر مربع وسعت دارند. سواحل زیبای مرجانی با آب زلال و درختان سرسبز، از مالدیو بهشتی ساخته که سفر به آن، آرزوی هر توریستی‌ست. مالدیو سرزمین جزیره‌هاست؛ جزیره‌هایی کوچک که با فاصله‌های کمی از هم این کشور را می‌سازند. شاید بتوان این کشور را آرام‌ترین جای کره‌ی زمین نامید. با وجود شور و هیجانی که در ساحل بعضی از این جزیره‌ها برپاست، باز هم آرامش آبی اقیانوس بر تمام این‌ها چیره می‌شود. علاوه بر آن، به خاطر سهوت سفر و عدم نیاز به ویزا برای اتباع ایرانی، این مجموعه جزایر در میان مسافران ایرانی هم طرفداران زیادی دارد.

تاریخچه و تمدن : بیشینهٔ مطلق (صد در صد) مردم بومی مالدیو مسلمان سنی هستند و اسلام دین رسمی این کشور است. پیشینهٔ اسلام در مالدیو به سدهٔ دوازدهم میلادی باز می‌گردد، هنگامی که دریانوردان مسلمان به این سرزمین آمده‌اند. پیش‌تر، ساکنان مالدیو پیرو آیین بودا بوده‌اند. بنا بر روایات تاریخی مالدیو، یک روحانی ایرانی به نام یوسف تبریزی مردم مالدیو را مسلمان کرده‌است. مردم مالدیو، آمیزه‌ای از نژادهای سینهالی، دراویدی، آفریقایی و عرب هستند. زبان رسمی مالدیو، زبان دیوهی است که زبانی از خانواده هندوآریایی بوده و با زبان سینهالی (زبان رسمی سری لانکا) هم‌خانواده‌است. اقتصاد مالدیو بر پایهٔ کشاورزی، ماهیگیری و گردشگری استوار است. در مالدیو، نارگیل، ذرت، ارزن، سیب‌زمینی شیرین و میوه‌جات به عمل می‌آید. در این کشور صنعت کشتی‌سازی رونق دارد و مردم آن به صنایع‌دستی علاقه‌مندند. از مالدیو، ماهی، گوشت، صنایع‌دستی و نارگیل صادر می‌شود. حکومت مالدیو جمهوری است. این کشور عضو اتحادیه کشورهای همسود می‌باشد.

معرفی جغرافیایی :آب و هوای مالدیو گرمسیری است و در طول سال، یا گرم و خشک است، یا گرم و مرطوب. فصل خشک از دسامبر (آذر) تا مارس (فروردین) است و بین ماه‌های آوریل (اردیبهشت) تا اکتبر (مهر)، باران‌های موسمی می‌بارد و بادهای شدید می‌وزد. آوریل به خاطر هوای صاف‌اش معروف است و دمایی حدود ٣٠ درجه‌ی سانتی‌گراد دارد. بهترین وقت رفتن به مالدیو و استفاده از آفتابش، فصل زمستان است. بین دسامبر تا آوریل هوا زیاد مرطوب نیست و باران اندکی می‌بارد. بین فوریه (بهمن) و آوریل هوا از همیشه گرم‌تر است و اتاق خالی هم راحت پیدا نمی‌شود. اواسط آذر تا اوایل دی که می‌شود حول و حوش کریسمس و سال نو، مالدیو پر از توریست است و قیمت‌ها هم حسابی بالا می‌روند. در عوض از مه تا نوامبر (اواخر اردیبهشت تا اواخر آبان) که فصل باران و توفان است و رطوبت هم بالاست، آن‌جا خلوت‌تر است و قیمت‌ها هم پایین‌ترند. دمای هوا تقریباً در تمام طول سال برای غواصی مناسب است.

جاذبه های توریستی :

موزه‌ی ملی و پارک سلطان
موزه‌ی ملی، موزه‌ی کوچکی است که در یک ساختمان کوچک و سه‌طبقه در گوشه‌ی پارک سلطان قرار گرفته. پارک سلطان، تنها بخشی است که بعد از سال ١٩٦٨ و خراب شدن قصر سلطان، از آن باقی مانده است؛ درخت‌ها و گل‌های زیبایی دارد و بهترین فضای عمومی ماله است.
موزه‌ی ملی، مجموعه کوچکی است که در سه طبقه به نمایش گذاشته شده. بسیار از آثار موزه، اشیایی هستند که سابق بر این در اختیار سلاطین مالدیو بوده‌اند، مثل لباس، اسلحه، ظروف و البته تاج پادشاهی. کاسه‌ها و سینی‌های بزرگی که به رسم قدیم مالدیو کنده‌کاری شده‌اند، عموماً تحفه‌هایی هستند که برای سلطان می‌بردند.

مولیاژ و مِدهو زیارت
در کنار مسیری که به سمت مسجد قدیم جمعه می‌رود، ساختمان آبی و سفیدی واقع شده که دروازه‌های رنگارنگ دارد. این ساختمان، مولیاژ نامیده می‌شود و در اوایل قرن بیستم، به عنوان قصر سلطان ساخته شده. البته سلطان نتوانست پایش را در این قصر بگذارد و قبل از تمام شدنش، معزول شد. البته جانشینانش از فرصت استفاده کردند و به مدت چهل سال، از این ساختمان به عنوان دفتر ریاست جمهوری استفاده می‌کردند. در کنار ضلع شرقی ساختمان، دروازه‌ی آبی و سفیدی قرار گرفته که مدهو زیارت نامیده می‌شود و ابو البرکات در آن‌جا دفن شده: کسی که در سال ١١٥٣، اسلام را به ماله آورد.

مقبره‌ی محمد تاکوروفانو
در حیاط مسجد کوچکی در مرکز شهر، مقبره‌ی قهرمان ملی مالدیو قرار گرفته؛ شخصی که کشور را از زیر سلطه‌ی پرتقالی‌ها آزاد کرد و از سال ١٥٧٣ تا ١٥٨٥ بر آن حکومت کرد.